LSD-ն առաջին անգամ սինթեզվել է շվեյցարացի քիմիկոս Ալբերտ Հոֆմանի կողմից 1938 թվականին լիզերգիկ թթվից՝ օգտագործելով հացահատիկային բորբոս՝ նոր անալեպտիկ միջոց ստեղծելու նպատակով: Հոֆմանը հայտնաբերեց դրա տխրահռչակ ազդեցությունը այն բանից հետո, երբ նա անգիտակցաբար կլանեց համեմատաբար մեծ քանակություն իր մաշկի միջոցով: Հետագայում LSD-ն բացառիկ հետաքրքրություն առաջացրեց հոգեբուժության նկատմամբ 1950-ականներին և 1960-ականների սկզբին, երբ Սանդոզը այն բաժանեց հետազոտողներին՝ փորձելով շուկայական կիրառություն գտնել:
LSD-ի օգնությամբ հոգեթերապիան կիրառվել է 1950-ականներին և 1960-ականներին հոգեբույժների կողմից, ինչը խոստումնալից արդյունքներ է տվել այնպիսի պայմանների բուժման համար, ինչպիսին է ալկոհոլիզմը: LSD-ն և այլ հոգեմետ միջոցները դարձան հակամշակույթի շարժման հոմանիշը, որը հանգեցրեց նրան, որ LSD-ն դիտվեց որպես սպառնալիք ամերիկյան վարչակազմի համար, և այն հետագայում նշանակվեց որպես 1-ին ժամանակացույցի նյութ 1968 թվականին:
